De mailbox
Noortje | Geen reacties | 23-05-2008| 12:26
Je kent het vast wel, dat gevoel. Een beetje onbehaaglijk, een beetje benieuwd. Zal ik toch maar weer achter de computer gaan zitten? Want...! Misschien staan er wel nieuwe berichten in de mailbox. En je weet maar nooit wat dat dan zal zijn. Dat veel zaken niet echt belangrijk zijn, dat maakt je niet zoveel uit. Want er kan maar zó iets interessants tussen zitten. En dat wil je niet missen.
Familiedagen 29, 30 en 31 oktober
Familiedagen is hét evenement voor jong en oud, vol activiteiten, workshops en entertainment. Geniet samen van een onvergetelijke dag vol plezier, inspiratie en gezelligheid!
Daarom: toch maar weer achter de computer - ook al had je éígenlijk (een woord dat veel speelruimte biedt...!) iets belangrijkers te doen.
Zeg nou zelf: je mag toch wel kijken of er al gereageerd is op berichtjes die je zelf verzonden hebt? En je mag toch ook wel kijken wàt er dan geschreven is? Je zou maar iets belangrijks missen. Dat mag immers niet.
Deze week drong zich opeens een gedachte aan mij op. Hoeveel tijd gaat er verloren -letterlijk verloren- door al dat achter-de-computer zitten? Hoeveel tijd spendeer ik aan het groeien in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus? Hoeveel van mijn tijd besteed ik aan het loven en prijzen van de Heere God? Hoe vaak en hoe veel en hoe aandachtig lees ik Gods Woord? Immers: Hij heeft ons de meest belangrijke berichten gestuurd die we ooit in ons leven kunnen ontvangen.
Ook ik heb berichten naar Boven gestuurd. Regelmatig gaan er zelfs S.O.S.'jes naar God. Letterlijk! Red onze zielen! Hoe benieuwd ben ik naar een reactie daarop? Schuif ik alle min of meer belangrijke dingen opzij om te lezen in Gods berichten? Uit ervaring mag ik weten hoe heilzaam en verrijkend het is om biddend Gods evangelieboodschap te lezen. Misschien zijn niet alle berichten even prettig, maar het is àltijd Gods Woord - en daarom goed.
Ik moet denken aan een versje dat ik vol overgave heb meegezongen. Meende ik dat, terwijl ik het zong? Ja! "Neem mijn uren en mijn tijd, tot Uw lof en dienst bereid." Hoe weerbarstig is dan vaak de praktijk van alledag. Géén excuus heb ik.
Ik kan alleen maar, schuld-bewust, mijn hoofd buigen. Zalig worden is ècht genade! God, wat hebt U een geduld met mij...
