Kinderen die vragen...
Noortje | Geen reacties | 10-03-2009| 20:00
Zomaar even een heerlijk gesprekje. "De Heere verhoort écht!" werd me blij gezegd. En daar kwam de uitleg. Hoe concreet de Heere antwoordt. Om stil van te worden. Als je je leven wilt leven voor Hém, in overeenstemming met Zijn wil, dan zegent Hij dat. Dat kunnen we bijvoorbeeld lezen in Deuteronomium 28. Dat hoofdstuk staat vol met allerlei zegeningen. God maakt dat woord nog steeds waar. Ik zie het in mijn omgeving, ik zie het in mijn eigen leven. Maak ook ernst met de vervloekingen uit datzelfde hoofdstuk. Ook dát zal gebeuren als we ons niet houden aan Gods geboden.
O ja, er zijn momenten te over dat ik de verhoringen niet zíé. Maar dat wil nog niet zeggen dat ze er dan ook niet zijn. Ik moet ook opmerkzaam zijn! Soms zit de verhoring in een totaal andere verpakking dan ik verwachtte. En als niet al mijn wensen worden vervuld, wil dat nog niet zeggen dat de Heere ze niet gehoord heeft. Hij heeft ze wél gehoord, ze bekeken en ernaar gekeken of dat een plek kan krijgen in mijn leven. Mijn leven, zoals Hij dat voor mij bedoelt. Soms komt mijn verlangen niet overeen met Gods bedoeling. Dan kan het zijn dat een wens van mij niet vervuld wordt. Maar dan is het tóch goed wat God doet!
Onverhoorde gebeden? Misschien. God is mijn Schepper en Hij mag doen wat Hem behaagt. Hij mag dus ook "nee" zeggen op een vraag van mij. Het is wél zo veilig als Hij de regie van mijn leven in Zijn handen houdt. Stel dat ik met open ogen -en nochtans blind, omdat ik mijn "toekomstweg" niet ken- mijn ongeluk tegemoet zou lopen. Daarom kan Zijn "nee" pure genade zijn. Maar Hij kan nooit "nee" zeggen als wij aanspraak maken op datgene wat Hij Zelf heeft beloofd in Zijn Woord.
Die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden! Dat is zo'n onwankelbare belofte. Wanneer je daar, in kinderlijk vertrouwen, je gevouwen handen bij legt, zal Hij je niet afwijzen. Als je Hém Zelf zoekt, dan zúl je Hem vinden. Ongetwijfeld! Open dan maar je mond en vraag vrijmoedig alles wat je ontbreekt. Christus, Die ons leven is. Ons leven, ons alles. Het -nee: Híj!- wordt je mild en overvloedig geschonken, als je er om smeekt.
Zo gij niet wordt gelijk een kindeke... In dát licht bezien, worden kinderen die vragen écht niet overgeslagen! Dat heet genade... En dat ís het dan ook!
