Nieuw boegbeeld SGP-jongeren gezocht

Nieuwsredactie | 4 reacties | 27-11-2012| 12:45

Hét boegbeeld van de SGP-jongeren zwaait DV volgend jaar maart af. Jacques Rozendaal, huidige voorzitter van de jeugdafdeling van de partij, vindt het na vier jaar welletjes. Hij heeft zijn vrouw beloofd de politiek even te laten voor wat het is. De zoektocht naar een opvolger is in volle gang. Of wordt het voor het eerst in het bestaan van de SGPJ een opvolgster? Volgens Jacques is de kans reëel dat de nieuwe voorzitter een vrouw is. Dames (en heren) hebben nog een paar dagen om zich aan te melden…

- Het lijkt ons een hele klus om het voorzitterschap te combineren met je vaste baan bij het waterschap en je gezin. Hoe speel je dat al die jaren klaar?

Het is een forse tijdsbesteding per week, maar meestal geeft het me meer energie dan dat het kost. Samenwerken met jonge enthousiaste mensen die zich willen inzetten voor de maatschappij, wat wil je nog meer? Het voorzitterschap is vrijwilligerswerk, dus dat komt aan op de avonden. Juist door de diversiteit van verantwoordelijkheden, is het ook erg afwisselend. De ene avond zit je een vergadering voor, de volgende ben je in debat en op een ander moment schrijf je een opinieartikel. Het is soms wel jongleren met tijd en beschikbaarheid. Daarom is drie tot vier jaar een mooie periode; afgebakend, maar je kunt ook iets opbouwen.

Mijn vrouw Marike heeft destijds toen de vacature voorbij kwam gezegd: Het is nu of nooit, want als de kinderen ouder worden, kan het niet meer. Ik heb toen diezelfde avond de brief eruit gedaan. Marike is altijd erg flexibel. Ik kan helaas niet zeggen dat de eettafel altijd door mij was afgeruimd als ik na het eten in de auto stapte op weg naar een debat of vergadering…

Op mijn werk heb ik gewoon goede afspraken kunnen maken. En naar aanleiding van je voorzitterschap heb je altijd wel wat te bespreken met je collega’s. Neem bijvoorbeeld de inkomensafhankelijke zorgpremie.

- Je hebt je vrouw beloofd om de politiek even te laten voor wat het is. Voor wanneer staat je comeback gepland?  Diverse oud-voorzitters zijn later de Kamer ingegaan...

September volgend jaar. Dan zit ik op de publieke tribune in de Tweede Kamer bij de Algemene Beschouwingen. Maar wel als toeschouwer. Het lijkt me mooi om straks iets maatschappelijks te gaan doen. Niet te veel praten, maar gewoon doen. Bijvoorbeeld bij de voedselbank of zo.

- Inmiddels hebben jullie de advertentie voor de vacature van een nieuwe voorzitter (m/v) verspreid. Is het voor het eerst dat er ook een vrouw als boegbeeld aan de slag kan gaan? Wordt het inderdaad niet gewoon eens tijd voor een dame op jouw stoel?

Sinds 2006 kunnen vrouwen een bestuursfunctie vervullen binnen SGP-jongeren. Op dit moment worden diverse bestuursfuncties door vrouwen vervuld. De meeste van onze leden zijn vrouw en het aantal vrouwelijke vrijwilligers neemt elk jaar toe. Aangezien we de grootste politieke jongerenorganisatie (pjo) zijn, heeft geen enkele andere pjo zoveel vrouwelijk potentieel. Gezien de kwaliteit van de SGPJ-dames is de kans dus reëel. Wat mij betreft gaat het bij een sollicitatie niet om geslacht, maar om kwaliteit.


-Wat zou je haar als tips willen meegeven bij de start van haar functie?

Kies drie of vier prioriteiten waar je op focust, zowel politiek inhoudelijk als organisatorisch. Neem de tijd om te groeien in je functie. Gebruik de kracht van de jongerenorganisatie: veel enthousiaste, creatieve en gedreven mensen.

- Tijdens je voorzitterschap was er meer aandacht voor ludieke acties. Recent nog de 'spectaculaire groei van de SGP op Schiermonnikoog' en eerder was daar het glaasje oranjebitter voor de zure D66'ers en het paar zwarte kousen voor Alexander Pechtold. Hoe komen die acties tot stand? Welk idee zit daar achter?

Dat zijn stuk voor stuk ideeën die op een creatief moment geboren worden. We ruimen bewust momenten in om na te denken over creatieve acties. Als jongerenorganisatie van een relatief kleine partij is het vaak lastig om op inhoud het verschil te maken voor het grote publiek. Met ludieke acties kun je inhoud combineren met een knipoog, waardoor je goodwill bereikt. Voor een organisatie die vanwege haar opvattingen nogal eens onder het vergrootglas ligt, kan dat geen kwaad.

- Je bent de afgelopen jaren volop in het nieuws geweest. Je schilde diverse appeltjes op Radio1, je werd gevolgd in een documentaire ('Betonnen zuil in woelige tijden') en bent een actief Twitteraar. Ga je die aandacht niet missen? Wat vind/vond je het leukste om te doen?

(Media)aandacht is mooi, maar ook vluchtig. De kunst is om vanuit die aandacht ook echt begrip en steun voor je inhoudelijke standpunten te vinden. Het mooiste vond ik als mensen naar aanleiding van een debat of gesprek zeiden dat ze anders over zaken waren gaan denken of hun beeld van de SGP hadden bijgesteld.
 

De documentaire 'Betonnen zuil in woelige tijden'

- Wat zal je het meest bijblijven van de afgelopen jaren?

Lastig, er zijn simpelweg gewoon veel herinneringen. De een-op-een gesprekken na afloop van een debat en de enorme hoeveelheid energie en enthousiasme vanuit de jongerenorganisatie zullen me altijd positief bijblijven. In een jongerenorganisatie heb je ook veel verloop (andere studie, baan gevonden, etc.). Het ledenaantal van de organisatie is gedaald, dat vind ik jammer, maar mijn voorzitterschap is pas voorbij op 22 maart volgend jaar…

- Je ging de confrontatie met niet-gelovigen niet uit de weg. Ongetwijfeld zijn dat zowel positieve als negatieve ervaringen. Kun je daar wat meer over vertellen/voorbeelden van geven?

Dat zijn vaak de mooiste gesprekken en debatten. Politiek wordt vaak teruggebracht tot hele technocratische zaken als koopkrachtplaatjes, maar politiek gaat over het functioneren van de samenleving. Welke waarden deel je als samenleving, wat is goed en wat is kwaad en hoe leg je dat vast in wetgeving. Die vragen gaan over de kern van wat een overheid doet en hoe je een samenleving inricht. Debatten over dat soort vragen kunnen soms heel emotioneel zijn, bijvoorbeeld bij vragen over het begin en het eind van het leven, maar het gaat dan ook over je diepste drijfveren.

Ik vind het positief dat mijn generatie wat meer onbevangen tegenover het christelijk geloof staat. Dat geeft namelijk meer ingangen tot gesprek ten opzichte van (een beetje cru gezegd) de generatie van de jaren 60 die blij was dat de christelijke instituties geen zeggenschap meer hadden over het publieke leven. Tegelijk is de schaduwkant: onbekend maakt onbemind. Er is zeker niet automatisch begrip voor Bijbelse opvattingen. Ik ben er van overtuigd dat het christelijke mensbeeld toekomst heeft in een samenleving die erg individualistisch is en waar 1 miljoen mensen aangeven eenzaamheid te ervaren. De mens is een sociaal wezen en heeft een verantwoordelijkheid voor zijn omgeving.

Daarnaast is het een bevrijdende boodschap dat de mens niet alleen op zichzelf is aangewezen, maar dat God leefregels heeft geopenbaard in Zijn Woord die goed zijn voor heel de samenleving. Ik kan dan ook weinig met begrippen als ‘absolute volkssoevereiniteit’ of ‘autonomie’. Het is mooi en nuttig om die boodschap te mogen uitdragen in de samenleving!

De vacature van de SGPJ