"Naam Jezus verdwenen uit refo-kerken"
Nieuwsredactie | 31 reacties | 17-11-2012| 20:47
"Het valt niet mee om in reformatorisch Nederland iets over de Heere Jezus te vertellen. Je kunt nog beter je schoonmoeder een trap onder haar achterwerk geven, dan dat. Waar is Jezus in onze kerken? De geloofsonzekerheid in onze kringen is zo ontzettend groot, dat je al als gek betiteld wordt zodra je Zijn Naam meer dan drie keer in een gesprek gebruikt. Zo ernstig is het geworden. Ds. Kersten, de oprichter van de SGP, had het elk uur over Jezus. Hij nam zijn kleinkinderen op schoot en zei: kindje, heb je vandaag al met Jezus gesproken? Dat is heel andere taal dan de standaard flauwekul die je nu hoort: het moet je maar gegeven worden."
Met deze indringende woorden van spreker Koos de Jong kwam vrijdagavond 16 november in het Revius-college in Doorn een eind aan een tijdperk: de Levensbronavond. Door gebrek aan belangstelling is Jij daar! gestopt met het organiseren van deze gezinsavonden. De stichting richt zich nu alleen nog maar op jongeren. Die avonden trekken zoveel publiek, dat ze inmiddels in grote delen van het land worden gehouden. Bedoeling is om in nog meer plaatsen het evangelie van vrije genade onder reformatorische jongeren te verspreiden. Sprekers op deze avonden, veelal predikanten en evangelisten, behoren veelal zelf ook tot de reformatorische kerken.
In zijn afscheidsrede gaf Koos de Jong een korte schets van het ontstaan van de Levensbronavond, die zijn oorsprong vond in een idee van Refowebmedewerker evangelist Jan van Dooijeweert. Toen nog werkzaam bij de stichting "In de Rechte Straat" en "Geef het Woord Door". Van Dooijeweert wilde dat reformatorisch Nederland in beweging kwam en dat jongeren Bijbels gingen verspreiden en evangeliseren bij houseparty's. De Jong: "We gingen zelfs met de Statenvertaling naar de EO-jongerendag. Doel was om bijbels te verspreiden." Later werd dat stichting "De Levensbron", die op den duur onderdeel werd van de stichting Jij daar!
"Zo gingen wij op pad, naïef als we waren. Wisten wij veel van de verdeeldheid in reformatorisch Nederland. De ene klap na de andere kregen we als interkerkelijke organisatie. Er was veel moeite, verdriet en pijn. Daar stond je op een gezinsbeurs of hervormingsdag en we ontdekten al snel dat er weerzin was tegen het Woord."
"Dertien jaar geleden ontstond het idee om avonden te gaan organiseren om mensen uit onze kerken op een eenvoudige wijze met Gods Woord in aanraking te brengen en ze handvatten te geven om te kunnen getuigen van hun geloof in hun eigen omgeving. We huurden zaaltje in Langbroek, met dominees als sprekers en hebben al die tijd geprobeerd onszelf weg te cijferen. Wie wil er nu vernederd worden? Het makkelijkst is namelijk om gewoon in je luie stoel te blijven zitten, zondags tweemaal naar de kerk te gaan en een beetje Bijbel te lezen. Dat komt het wel goed... Maar daar word je niet mee behouden! Er moet wat gebeuren in je leven. En hoe durf je nog te zwijgen als je een levend geloof hebt?"
"We spraken kerkmensen aan. Mensen die geboren zijn op het erf van het verbond. En dan kreeg je die standaard flauwekul antwoorden: Het moet je maar gegeven worden... We kregen te maken met verzet en ergernis. Vrijwilligers vielen af. Het valt namelijk niet mee om in reformatorisch Nederland iets over de Heere Jezus te vertellen. Je kunt nog beter je schoonmoeder een trap onder haar achterwerk geven dan dat."
"Er zijn mensen op onze avonden tot geloof gekomen, die eerst binnen kwamen met een blik vol haat. Door een wonder van de Heere werden ze tot verandering gebracht. Het waren mensen die precies wisten hoe het in Gods Koninkrijk ging."
Volgens de oprichter van de stichting Jij daar! is de reformatorische wereld "snoeihard". Regelmatig sprak hij vrijdagavond rechtstreeks die mensen thuis aan, die meeluisterden via de live-uitzending van de RO. "Luistert u mee thuis? We hebben wel 25 miljoen keer gehoord hoe het gaat in uw kerk. We konden niet bij u komen met het Woord van God, want dan begon u te schelden. Vrijwilligers die tranen met tuiten huilde als ze met u in gesprek gingen. Ze waren niet gewend aan de snoeiharde wereld van reformatorisch Nederland. We werden nog net niet gekruisigd. Ik houd van jullie, maar ik geloof alleen nog maar in Gods Woord, niet meer in mensen. Waar is Jezus in in onze kerken? De geloofsonzekerheid in onze kringen is zo ontzettend groot, dat je al als gek betiteld wordt als je Zijn Naam meer dan drie keer in een gesprek gebruikt. Zo ernstig is het geworden. We hebben een SGP, die ik van harte liefheb, en ik kijk graag naar programma's die gaan over politiek. De SGP komt nogal eens voorbij, maar ik hoor ook bij hen geen woord meer over Jezus. Ds. Kersten had het elk uur over Jezus. Hij nam zijn kleinkinderen op schoot en zei: kindje, heb je vandaag al met Jezus gesproken? Heel andere taal dan dat je vandaag de dag hoort. Broeders, zusters, gaan we eindelijk eens wakker worden? De Heere Jezus zegt: als jullie niet meer spreken over Mij, dan zal Ik het de stenen laten doen. Mag het eens tijd worden dat er iemand op staat en die zegt: het moet afgelopen zijn met die verdeeldheid. Veenendaal: 55 gemeenten en we zijn er nog trots op ook. En Jezus maar zeggen: Vader, ik wil dat ze één zijn. En nu het wonder van alles, ouderen. Jongeren zijn hier niet mee bezig. Ze vragen: Heere wat wilt u dat ik doen zal."
"We stoppen met deze avond. Onze organisatie is gericht op jeugd en op bijeenkomsten van 400-500 mensen. Hier zitten er zo'n 150. En nu gaat het niet om te hoeveelheid, maar om het vele werk wat er aan vooraf gaat. En ik ga geen mooie afscheidsspeech houden van: bedankt dat jullie er waren. Dat mag je tegen God vertellen straks. Maar ben je al tot geloof gekomen na al die avonden? We stoppen niet omdat we er geen zin meer in hebben, maar we gaan met jeugd verder. Eigenlijk hebben we ook helemaal geen boodschap voor ouderen. Behalve voor hen die een luisterend oor hebben voor de Heere Jezus."
"Ben jij al begonnen met Jezus aan te nemen? En u thuis, bent u al begonnen met Jezus aan te nemen? Want u bent vervloekt als u dat nog niet hebt gedaan. En u hebt het Goddelijke Woord, een eigen krant, een eigen politieke partij en een eigen kerk. Fijn! En de Heere God wil er nog in werken ook. Wij bij Jij daar! laten zien dat je wel met alle kerkelijke richtingen kunt samenwerken. We hebben 300 vrijwilligers uit alle kerken van Nederland. Hebben wij het makkelijk? Nee. Het is vreselijk moeilijk en loodzwaar. Maar wij zijn bereid om te buigen voor Christus."
"We stoppen met deze avond. Het is genoeg geweest. Is het een oordeel van God dat kerken leeglopen, of ligt het aan onze voorgangers, ouderlingen, diakenen en aan u? Dat u de naam van Jezus Christus uit uw denken heeft weggebannen en dat u organisaties als Jij daar!, waar die naam met groot verlangen wel centraal staat, verrot scheldt. Is het een oordeel van God of is het uw zwakte en ongeloof? Pas maar op met wat je zegt. Ik hoop dat dit uw hele leven nooit meer zult vergeten en dat u komt tot Hem, Jezus Christus, Die alles gegeven heeft voor zondaren. Voor mij is dit het einde van mijn jarenlange bediening voor de Levensbronavond. Ik hoop bij Jij daar! nog veel te mogen betekenen voor onze jeugd en voor ouderen die afstaan van ongerechtigheid. En dat in de naam van Jezus Christus. Zonder Hem wil ik geen woord spreken. Heere Jezus U bent het!"
Als gevolg van deze toespraak zijn er bij de stichting Jij daar! diverse reacties binnengekomen, over het algemeen positief. Op de website van de stichting zijn enkele reacties neergezet van onder andere mensen die de hand in eigen boezem steken en/of de spreker complimenteren met deze gedurfde uitspraken. Zo schrijft ene Cor: "Koos, je 'afscheidsrede' gisteravond was hard, erg hard , maar helaas al te waar. Ik kan niet anders dan mijn excuus maken en om vergeving vragen bij de stichting Jij daar!, speciaal naar jou toe Koos, want ik hoor ook bij een kerk die veel kritiek op jullie roeping en overtuiging hebben. Ook ik heb me misdragen en ben niet opgestaan om een vuist te maken voor God toen Hij dat van mij vroeg. Ik ben dankbaar dat jij dat wel gedaan hebt, en hopelijk blijft doen."
Een ander schrijft: "Ik was, toen ik van mijn kinderen hoorde over Jij daar!, erg sceptisch en bij voorbaat tamelijk veroordelend. Dat kan nooit goed zijn en zal wel een soort hopsa heisa Pinkstergedoe zijn. Tot in zelf eens ging kijken naar de uitzendingen. Ik werd getroffen door ds. Simons en de Heere heeft na zes weken van ziekte en opstand, Zijn werk willen zegenen. Ik heb al zoveel mede aan Jij daar!-avonden mogen hebben en gelukkig voel ik geen kloof tussen mijn kerkelijke gemeente en avonden als Jij daar! Sterker nog, de Heere drong me ertoe om er ook nog sponsor van te worden. ... Ik kan je goed begrijpen in de scherpe kritiek die je noemt. Och dat het nog eens mocht komen staan te gebeuren en we gaan achterover zitten in onze luie stoel want God moet het doen. Dit is NIET bijbels. Bekeert U!, zoals ds. B. van Leeuwen het zo helder uiteenzette. Vroeger in mijn jeugd riep ds. Huisman (Ger. Gem. Vlaardingen) al: Ga naar Jezus en zoek hem op. Want dan zal je zien dat Hij het is die in je gewerkt heeft, beide het willen en het werken. Ik snap dat je veel kritiek krijgt op het werk (van de eigen ratten worden we het meest gebeten), maar denk je dat de satan er tegen in zou gaan als het al in zijn klauwen zat? God kastijdt alleen Zijn kinderen, geen bastaarden. ... Ik zet je niet op een voetstuk, maar ik hoop dat je nog jaren kracht en sterkte mag ontvangen om de jeugd te leren wat nodig is tot zaligheid."
citaat:Zo is er een voormalige Hervormde (G.B.) – thans P.K.N. gemeente waar 50% van leden oud G.G. mensen zijn. Deze mensen hebben grote problemen met sommige modaliteiten binnen de P.K.N. (dus problemen met vrijzinnigheid, vrouwelijke ambtsdragers, open avondmaal, homohuwelijk enz. enz.) Ze denken lid te zijn geworden van de Gereformeerde Bond maar realiseren zich niet dat ze lid zijn geworden van een veelkleurige kerk met een scala aan meningen die naast elkaar bestaan.
De predikanten van de HHK waren vroeger ook hervormd, waar ook deze zaken gebezigd werden.
Daar is dus idd niets nieuws onder de zon.
@Omega ; ik weet niet precies wat ik nu moet zeggen, ik ben het niet met je eens maar het klinkt zo oprecht en enthousiast wat je allemaal zegt.
Ik citeerde Jesaja 65 tot onzer beider troost. Ook voor de zusters en broeders die zoveel nadruk leggen op de uitverkiezing en dat hun kinderen ook voorhouden geldt ;
al zoeken ze Mij niet,
toch laat Ik me vinden.
Al roept dit volk Mijn Naam niet aan,
toch antwoord Ik: ‘Hier ben Ik, hier ben Ik.’
Wij geloven toch dat Hij trouw zal blijven aan het werk van Zijn handen.
Een trouwe God voor ontrouwe mensen.
Begrijp me goed, Omega, ik ben bang voor schisma's binnen gezinnen, binnen families, binnen kerken er komt zoveel verdriet uit voort.
We hebben binnen het Protestantisme een lelijke geschiedenis op dit gebied.
Slechte ervaringen met strijd over leergeschillen die heel vaak eergeschillen bleken te zijn.
Je voorbeeld over die vader met zijn kinderen spreekt natuurlijk boekdelen.
Ook zo'n vader roep ik op ; a.u.b. meneer geef uw kinderen wat ruimte, verstik hen niet.
Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.
Laat eenieder niet alleen oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat eenieder ook oog hebben voor wat van anderen is.
Laat daarom die gezindheid in u zijn die ook in Christus Jezus was.
Het aantal mensen dat Christus de kerk hebben uitgejaagd (ter linker en ter rechter zijde) is heel klein. Praat door met de mensen, probeer te kijken met “Gods ogen”.
Zie niet aan wat voor ogen is (en voor oren is) maar zie het hart aan van de naaste.
Geloof in de Levende God is zoveel meer dan een perfect schriftuurlijk geformuleerde Protestant Evangelisch getuigenis.
Iemand schreef “ik hou van de reformatorische kerk, laten we 1 zijn”.
Ik zeg; mag het een onsje meer zijn,
Christus is niet reformatorisch en zelfs niet Protestant moet je weten.
Laten we ons verbonden weten met alle broeders en zuster, uit heel veel verschillende kerken, wereldwijd. Kijk naar het verschrikkelijke lijden van de Christenen in landen als Noord Korea en het Midden Oosten. We hebben elkaar zo hard nodig.
Door mijn werk was ik een groot deel van mijn leven in het buitenland.
Ik heb samenkomsten, kerkdiensten, vieringen bezocht waar ik de taal niet verstond, de ritus niet begreep, toch vond ik heel veel zusters en broeders in Christus.
Ik bezocht onlangs een kerk waar opwekkingsliederen worden gezongen. We zongen lied 167. Samen in de naam van Jezus, heffen wij een loflied aan,
want de Geest spreekt alle talen en doet ons elkaar verstaan.
En daar zeg ik graag AMEN op.
Laten we elkaar niet vereten en verbijten. Nogmaals asjeblieft.
Ik schrijf u uit Vlaanderen en ik weet niet of jullie het woord ook gebruiken maar in het Vlaams noemen we zoiets 'een donderpreek'.
De 'Heere Jezus' moet 'persoonlijk' worden aangenomen en de mens moet daarvoor 'buigen voor God'... en dat wordt dan bij voorkeur zo streng mogelijk en met een opgestoken wijsvingertje verkondigt... om eraan te herinneren hoe 'Blijde' de Boodschap wel is.
Wel... het klinkt inderdaad allemaal heel erg streng en dwingend, bovendien bedreigend. Als Bijbellezer had ik daarom graag eens wat Bijbelse verwijzingen gekregen i.v.m. deze uitspraak van u:
U zegt:
<<Het makkelijkst is namelijk om gewoon in je luie stoel te blijven zitten, zondags tweemaal naar de kerk te gaan en een beetje Bijbel te lezen. Dan komt het wel goed... Maar daar word je niet mee behouden! Er moet wat gebeuren in je leven. En hoe durf je nog te zwijgen als je een levend geloof hebt?">>
Ik merk eerst al eens op dat zelfs de vurigste atheïst in de Lage Landen en ver daarbuiten zijn agenda met het principe van een zeven-dagen-week met rustdag, te danken heeft aan het scheppingslied dat Mozes als eerst 'Ghost-writer' van God - ergens 32 tot 35 eeuwen geleden heeft opgeschreven. Zonder die teksten van 'Mozes' zou zélfs een atheïst vandaag geen 7-dagen-week kennen.
De 'rustdag' in dat verhaal was volgens Mozes (ook in zijn 4e Gebod, trouwens!) bedoeld voor de mens om te doen zoals 'God' deed: 'rusten'. Je kan dat ook omschrijven als: <<gewoon in je luie stoel te blijven zitten>> en je kan daarbij eventueel ook in de Bijbel lezen of 2x per dag naar de kerk gaan.
U zegt dat we 'daar niet mee behouden worden'... moeten we dan iets 'doen', door de week? Zondags? Moeten we op de straathoeken iedereen aanspreken met de naam 'Jezus'? Dat was overigens in de Joodse cultuur waarschijnlijk 'Yeshua', een heel gewone, doordeweekse, gebruikelijke naam. Iets als 'Jan' of 'Ingrid' of 'Hans'.
Eerlijk gezegd... ik lees zelf in de Bijbel en ik begrijp uit dit stuk van u helemaal niet wat u nu eigenlijk van me wilt en wat u zo boos maakt.
Leg het me dus best uit aan de hand van de Bijbel.
Dan kunnen we alle energie die hierin gaat zitten gebruiken om heel eenvoudig het evangelie te verspreiden, ook onder refo's. Het hardste woord voor een zondaar is: KOM!
I rest my case...
Laten we toch Zijn Woord lezen, onderzoeken en bestuderen. Daar is het allemaal te vinden en het staat er zo duidelijk en zo eenvoudig. En laten we uitkijken naar Zijn terugkomst omdat we dan pas echt een zullen zijn samen met Hem en Hem ook zo alle eer zullen geven die Hij verdient.
Ik reageer alleen maar op de titel van deze column:
Deze dagen zat ik drie keer in een refo-kerk, en heb ontelbaar vaak de naam Jezus mogen horen.
Vraag: hoe komt de schrijver erbij om die titel erboven te zetten?
Realiseer u dat het deze dagen kerst is, dat houd in dat Jezus geboorte herdacht wordt en daarmee ook de verlossing die Hij later zou aanbrengen. Als er dan nog een kerk is die het presteert om deze Verlosser niet grootselijk uit te schilderen, als Hij dan nog niet het centrum in een preek is??? Dan kan dat geen kerk zijn van Christus. Ik verblijd mij dat u in deze dagen van deze zeer te prijzen Zaligmaker hebt mogen horen. Ik hoop dat u dat elke preek mag horen. Want een preek die niet op Jezus gericht is, die sticht niet en is waardig in het vuur verbrand te worden!
- 1
- 2
