Renske Bakker nu zelf aan het infuus

Renske Bakker | Geen reacties | 02-12-2008| 11:54

MUKONO – “Nieuwe kinderen, doktersbezoeken, bacteriën, virussen. Er is ontzettend veel gebeurd de afgelopen twee maanden in Noah’s Ark.  Na vijf maanden geen nieuw kindje zijn er ineens heel wat kinderen bijgekomen. Opvallend is dat alle jongetjes op zondag kwamen.” Dat schrijft Renske Bakker in haar laatste nieuwsbrief. Ook zelf moest ze aan het infuus. Renske verblijft nu anderhalf jaar in Noah’s Ark in Uganda en ze zit daar voor onbepaalde tijd. Ze heeft inmiddels zelf ook een kind geadopteerd, Zefanja. Refoweb volgt haar op de voet.

De eerste die we kregen was Jesse. Hij kwam eind augustus en was ongeveer zes weken oud. Zijn moeder (16) is tijdens de geboorte overleden. De vader (17) zegt dat het kind niet van hem is. Niemand wilde voor hem zorgen en uiteindelijk is hij bij ons terecht gekomen. Hij had malaria en een bacteriële infectie, waarvan hij gelukkig snel genezen is. Jesse houd ontzettend van eten, een uur voordat hij zijn fles krijgt ligt hij al te huilen en is hij echt driftig. Maar zodra hij verzadigd is kan er weer een gulle lach vanaf.

Twee weken later kwamen Tim en Amos. Twee broertjes van drie en anderhalf, zwaar mishandeld en ondervoed. De moeder was ervandoor gegaan en had de kinderen bij haar man achtergelaten. De vader en zijn tweede vrouw wilden niet voor hen zorgen en verwaarloosden ze. Als de familie zat te eten lagen de twee broertjes toe te kijken onder het bed. Tim had veel littekens van stokslagen en had brandwonden. Amos was totaal uitgemergeld, de dokter was zeer bezorgd over hem. Hij kreeg speciaal eiwitrijk voedsel, waardoor hij snel wat meer vet op zijn lijfje kreeg. Beiden hadden malaria en Tim had ook bloedarmoede. Gelukkig gaat het nu goed met ze. Het zijn hele vrolijke kereltjes, vooral Tim is ontzettend ontdeugend en altijd uit op kattenkwaad.

Zondag 21 september kwam Enoch van één jaar oud. Een kereltje waarvan we niet gedacht hadden dat hij nog zou leven. Hij was helemaal verkrampt omdat hij meningitis heeft gehad. Dat is niet behandeld, waardoor hij een hersenbeschadiging heeft opgelopen. Daarnaast heeft hij een waterhoofd. Het is nog niet duidelijk wat hij wel en niet kan zien en horen. Elke maandag ga ik met hem naar fysiotherapie en we zien zeker vooruitgang. Zijn armpjes en beentjes zijn al een heel stuk soepeler. Hoe het verder met hem zal gaan is nog onzeker?

Twee weken later kwam Caleb van ongeveer 8 maanden oud. Zijn moeder was een verstandelijk gestoorde vrouw. Ze kon niet voor hem zorgen en uiteindelijk is de politie ingeschakeld. Ook rondom Caleb zijn er grote zorgen. Hij werd ziek en was binnen een dag uitgedroogd. Na zes keer prikken had ik er eindelijk een infuus in en leek hij op te knappen. Maar de volgende dag was hij helemaal opgezwollen en zijn Pita en ik snel naar het ziekenhuis gegaan waar hij gelijk kon blijven. Uit onderzoek bleek dat hij een longontsteking had. Daarnaast is hij hiv-positief.  Men onderzoekt ook of hij TB heeft. Heel erg spannend hoe het de komende tijd zal gaan met Caleb.

Dinsdag 21 oktober kwam Annabel (2). In juli is ze gevonden door een vrouw in een vuilniscontainer. Deze vrouw wilde wel voor haar zorgen, maar heeft haar uiteindelijk ook afgewezen en naar de politie gebracht. Onvoorstelbaar, zo’n mooi meisje als het is. Ze is heel onzeker en moet erg wennen. Hopelijk vind ook zij snel haar plekje.

Zondag 19 oktober heeft Prossy een zoon gekregen, Gideon Misty. Een klein prachtig jongentje van 2700 gram. Eerst wilde ze hem niet, ze wilde een meisje. Inmiddels is hij niet meer uit haar leven weg te denken en is ze zo ontzettend blij met hem. ‘s Morgens is ze hem vaak lekker aan het badderen en als ze zin heeft komt ze hem een flesje geven. Het is prachtig om te zien hoe trots en blij ze met hem is. Want het is toch niet niks als je als twaalfjarige een kind krijgt. Na de zomer vakantie in februari hoopt ze naar school te gaan.

De laatste weken zit ik bijna dagelijks bij een dokter. ‘s Maandags sowieso met Enoch bij de fysio. Mariska is opgenomen geweest en uit onderzoek blijkt dat ze TB heeft. Verder ben ik veel op pad geweest met Caleb, Tim heeft zijn arm gebroken, Hananja (4) moest terug naar de dokter voor controle na een operatie aan zijn ogen, Eunice (2) heeft constant oorontsteking en zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast hadden we een agressieve bacterie in het kinderhuis wat zeer besmettelijk was. Het begon met blaasjes die groeien en als ze open gaan is het heel besmettelijk. De kinderen kregen er allemaal wonden van. Zo’n 32 kinderen waren aan de antibiotica en gelukkig lijkt het nu over te zijn. Ook ging er weer een virusje door het huis, waarbij kinderen diarree hadden en overgeven. Niet heel veel kinderen zijn hier ziek van geweest, maar dit gaf ook weer extra zorgen. En zo kwakkelen we wat af de laatste weken.

Na twee fijne weken in Nederland is het heerlijk om weer terug te zijn. Ondanks dat ook wij een beetje aan het kwakkelen zijn. Doordat er van alles de ronde deed in het kinderhuis ontkwamen ook wij daar niet aan. Zefanja heeft behoorlijk last gehad van het virus en is twee weken goed ziek geweest. Uiteindelijk ging het weer wat beter met hem, toen hij ook nog malaria kreeg. Hij was daarvan helemaal opgeknapt, maar helaas heeft hij een aantal dagen later opnieuw malaria gekregen. Gelukkig gaat het nu weer goed. Zelf kreeg ik last van die wonden. Dus moest ook aan de antibiotica. Ik heb het bijna drie weken geslikt, maar helaas is het nu weer teruggekomen. Dus weer naar de dokter. Die heeft een van de blaasjes open zitten jassen met een naald (brrr) en er wat van op kweek laten zetten. De behandeling na de uitslagen betekende dat ik vijf dagen antibiotica via infuus heb gekregen.

Zefanja en ik wensen u alvast hele fijne Kerstdagen en een goede jaarwisseling!

Op de weblog van Renske schrijft zij rond het verschijnen van deze nieuwsbrief nog meer over de recente ontwikkelingen in Noah’s Ark. Ga naar www.renskebakker.org en klik op ‘weblog’.