Gebedsgenezing bij meisje in rolstoel

prof. dr. M.J. Paul | Geen reacties | 02-09-2006| 00:00

Ik heb een vraag over gebedsgenezing. Ik zit op een openbare school en ik heb nu een meisje in de klas dat zes jaar ziek is geweest. Ze had een ziekte aan haar spieren. Vijf jaar lang heeft ze in een rolstoel gezeten. Ze vertelde me dat de dokters geen goede hoop hadden en dat ze steeds meer achteruit ging. Toen is ze naar een dominee gegaan en die heeft haar toen voorgesteld om een gebedsgenezing te laten doen. Dat heeft ze gedaan. En tijdens de dienst vroeg de dominee haar om op te staan. En ze kon weer lopen. Nu bijna twee jaar verder heeft ze geen pijn meer en is ze volkomen genezen verklaard. Nu zit ik met een vraag. Is gebedsgenezing nu iets van God of van de duivel? Zij zelf geeft God er de eer van. Maar nu denk ik als het nou echt het werk van God is waarom is dat in onze gezindte niet bekend?

Beste vraagsteller,

Genezing op het gebed in de naam van de Heere Jezus Christus komt gelukkig in onze tijd meer dan eens voor. In de afgelopen weken heb ik daarvan diverse voorbeelden gehoord. Vgl. ook het voorbeeld in “Pastorie online, pag. 130.” Deze praktijk van genezing op het gebed (ook wel “dienst van genezing” genoemd) komt in de Evangeliën en het boek Handelingen volop voor. Lange tijd is gedacht dat die niet meer van toepassing is voor onze tijd (terwijl dit nergens zo in de Bijbel staat!). Op de zendingsvelden gebeuren zeer veel genezingswonderen, en zelfs opstandingen uit de dood. Langzamerhand komt ook bij veel reformatorische christenen in ons land nu de vraag op of bepaalde bijbelgedeelten mogelijk te lang verwaarloosd zijn. Zelf heb ik een boekje geschreven over de ziekenzalving, zoals deze in Jakobus 5 genoemd wordt. Meermalen heeft God wonderlijk willen genezen na deze zalving. Dit werk van God is te weinig bekend in onze gezindte, maar gelukkig niet helemaal onbekend.

In het Reformatorisch Dagblad van febr. 2006 stond een verslag over twee meisjes in China  aan het bidden over de vraag wat God van hen vroeg. Toen ze een keer in een plattelandsziekenhuis waren, waarin kankerpatiënten werden behandeld, werden ze zich bewust dat de Heere wilde dat ze onder die patiënten zouden werken. Toen ze daar bleven werken, zagen ze door hun gebeden tumors in omvang afnemen of zelfs verdwijnen. Terwijl deze meisjes baden en tegenover deze mensen getuigden, leerden patiënten Jezus kennen. Het nieuws verspreidde zich snel en de (atheïstische) directeur van het ziekenhuis besloot de ontmoetingsruimte van het ziekenhuis om te bouwen tot een kerkzaal. In de kerkzaal werd het bidden voortgezet en er genazen meer patiënten. Toen Kerst 2005 dichterbij kwam, wilden de meisjes graag dit feest gebruiken om het Evangelie te verspreiden. Wonderlijk genoeg kregen ze van de plaatselijke, atheïstische overheid toestemming om flyers te verspreiden, waar uitgelegd stond wat de geboorte van Christus betekent.

Er zijn ook heel wat Nederlandse voorbeelden te noemen. Zo denk ik aan een mevrouw die stervende was in een ziekenhuis. De verpleegkundigen vroeg de familie al voor orgaandonatie. Maar na ziekenzalving is ze genezen en kon ze weer naar huis.

In toenemende mate gaan christenen ontdekken dat er meer in hun Bijbel staat dan in eigen kerk en gemeente in praktijk gebracht wordt. De situatie waarin wij verkeren gaat steeds meer lijken op die van de vroegchristelijke kerk: een minderheid te midden van vele andersdenkenden. De kerk breidde toen uit door woorden en daden, waaronder veel genezingswonderen. Wie let op de huidige uitbreiding van de kerken wereldwijd, komt tot de conclusie dat in West-Europa de situatie heel zorgelijk is, maar dat er in veel werelddelen grote bloei en uitbreiding is, die in de meeste gevallen te maken heeft met tekenen en wonderen. Ook krijgen steeds meer christenen twijfels bij de zeer gespecialiseerde westerse gezondheidszorg. En ook de toenemende aandacht voor occultisme en bevrijding daarvan draagt bij op een herbezinning. Wanneer mensen zich ingelaten hebben met verkeerde praktijken (geesten oproepen, occulte genezers) helpen geen gewone medicijnen, maar is er meer nodig. Er worden ook allerlei genezingsdiensten en -campagnes georganiseerd. Heel wat christenen uit behoudende reformatorische kerken gaan daar naartoe, omdat ze in hun eigen gemeente niet terecht kunnen met hun vragen op dit gebied. Tal van factoren leidden zo tot een nieuwe of hernieuwde aandacht voor “de dienst van genezing” en dat vraagt om bezinning bij de leidinggevenden. De ervaring van de afgelopen jaren is dat veel kerkenraden dat zijn gaan doen, vaak op verzoek van gezonde of zieke gemeenteleden.

Meermalen krijg ik de vraag van gemeenteleden wat zij moeten doen als in hun gemeente de ziekenzalving of “de dienst der genezing” in meer algemene zin niet beoefend wordt. Is het dan goed om naar een andere gemeente hiervoor te gaan, of naar campagnes of conferenties? Het lijkt mij dat een gemeentelid in ieder geval kan vragen naar het beleid van de eigen gemeente. In veel gevallen bestond er geen aanleiding om over deze onderwerpen na te denken en hebben de ambtsdragers deze zaken ook laten rusten. Een vraag van een gemeentelid kan een goede aanleiding zijn voor bezinning. Uiteraard is het van belang dat het gemeentelid op een correcte en constructieve wijze de vraag stelt en de kerkenraad de ruimte geeft om tot een eigen afweging te komen, biddend om Gods wil te verstaan.

Terug naar het genoemde voorbeeld. Ik denk dat het zeker mogelijk is dat het meisje op het gebed in de naam van de Heere Jezus genezen is. Als dat gebeurd is, en zij geeft God ervan de eer, kan het nooit een werk van de duivel zijn. Die is juist gekomen om mensen ziek te maken (zoals bij Job) en als hij ze lichamelijk geneest, is het om hun ziel en geest in bezit te krijgen. Dat loopt nooit uit op Gods lof! Van belang is dus: in Wiens naam is er gebeden en Wie krijgt de eer?

Laten we bidden dat Gods kracht onder ons ook openbaar wordt. Niet met de bedoeling dat wonderen en genezingen centraal staan (een soort wondergeloof), maar tot Zijn eer en tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk. Zo staat het ook in Mark. 16:20 en Hand. 4:29-30.

In mijn boek “Vergeving en genezing. Ziekenzalving in de christelijke gemeente” (uitg. Boekencentrum te Zoetermeer) heb ik hierover uitvoeriger geschreven.

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

270 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven