Alleen christelijke vrienden

Ds. J. van het Goor | 3 reacties | 16-10-2014| 16:06

Als je christen bent, is het dan de bedoeling om dan alleen christelijke vrienden te hebben? Zelf had ik een tijdje terug redelijk wat ‘zogenaamde’ vrienden. Daar trok ik dus soms mee op. Waar ik me aan stoorde was vooral het feit dat als ik een keer over God sprak, een van die vrienden haast niks antwoordde of zelfs tegendraads begon te doen. En ik weet dat de Bijbel vertelt over mensen die niet in God geloven, Gods vijanden zijn. Ik heb nog een paar vrienden over die niet geloven, maar daar kan je wel goed mee over het geloof praten. Het zijn heel aardige mensen, bovendien moeten ze toch gewaarschuwd worden?

Beste vraagsteller!

Zeg mij wie je vrienden zijn en ik zal zeggen wie jij bent, is een bekend gezegde. Het maakt inderdaad nogal wat uit wie je vrienden zijn. Alleen christelijke vrienden hebben is misschien wel mooi, maar is zeker geen garantie voor geestelijke gesprekken en geestelijke steun. Het gebeurt helaas maar al te vaak dat christelijke (of moet ik zeggen ‘kerkelijke’) vrienden je afvallen als je bepaalde keuzes maakt op grond van de Bijbel, terwijl je anders zou mogen verwachten van hen.

Anderzijds ligt er wel een gevaar in het hebben van niet-christelijke vrienden. Je kunt het heel positief bekijken dat vriendschap een middel tot evangelisatie kan zijn, maar net als deze positieve invalshoek bij een huwelijk ook nogal eens NIET werkt, is dat ook het geval bij vriendschap. Bovendien is dat niet het doel van vriendschap. Het gaat erom dat je daarin vriendschap van elkaar ondervindt; iemand met wie je lacht en met we je huilt, er zijn voor elkaar. Maar of niet christelijke vrienden je in ALLES kunnen steunen...?

Toch wil ik niet graag alle mensen die niet-christelijk zijn over één kam scheren. Er zijn mensen die niet geloven, maar wel heel erg respectvol zijn naar anderen, ook naar gelovigen. Trouwens, of jij mensen die niet geloven moet waarschuwen? Dat kan een houding van afkeer oproepen. Is het niet belangrijker dat jij als christen ook werkelijk christen bent in woord en in wandel? Dat zou wel eens meer vruchten kunnen afwerpen dan regelmatig waarschuwen.

Ik preekte onlangs vanuit Psalm 1. Daar staat een climax, als het gaat over het gaan in de raad van de goddelozen, het staan op de weg van de zondaars en het zitten op de zetels van de spotters; m.a.w. het gaat zomaar van kwaad tot erger. Niet elke niet-christen is een goddeloze in de zin van een groter goddeloze dan wij zijn. Maar wel leeft een niet-christen zonder God en heb je daar weinig opbouwends van te verwachten voor je geloofsleven. Soms helpen ze je wel van de wal in de sloot.

En toch zeg ik: niet-christelijke vrienden moet je niet zomaar de laan uit sturen, maar als je merkt dat je omgang met de Heere er schade door oploopt, moet je dat wel bespreekbaar maken, met als gevolg dat z’n vriendschap een andere inhoud krijgt. Wel goede vrienden maar niet, zoals we wel zeggen als er iets tussen mensen in komt te staan, “nou ja, even goede vrienden.” Dat niet dus. Wel omgaan met die ander zoals een christen betaamt, vriendelijk, maar niet vriendschappelijk zodat zij ook jouw adviseurs kunnen zijn.

Ik wens je wijsheid door de leiding van de Heilige Geest om een echte discipel van Jezus te zijn.

Ds. J. van het Goor

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. van het Goor

• Geboortedatum:
  20-09-1953
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Inactief

61 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven