Relatie met Peruaan

C. M. Chr. Rots - de Weger | 8 reacties | 22-02-2013| 10:03

Ik ben een meisje van 24 jaar oud. Vorig jaar ben ik 3,5 maand in Peru geweest. Toen ik weer in Nederland terug was heb ik via vrienden uit Peru hier in Nederland contact gekregen met wat Peruaanse mensen. Tijdens een feest kwam ik in contact met een Peruaanse jongen die enige tijd geleden voor een Nederlands meisje naar ons land is gekomen. Ze hebben samen een kind gekregen, maar ze zijn niet meer bij elkaar. We hebben inmiddels een relatie en hij woont bij ons thuis -met toestemming van mijn ouders- in een aparte kamer. We zijn een christelijk gezin. Hij is zelf ook evangelisch opgevoed (was een beetje met het geloof gestopt toen hij een jaar of 18 was), wil nu weer graag wat aan het geloof doen en gaat elke zondag met ons mee naar de kerk. Onze relatie heeft zijn ups en downs en soms twijfel ik veel. Ik ben van mezelf al een enorme twijfelaar en weet vaak niks zeker. Ik zit erg met een aantal dingen, ook op christelijk gebied. Mijn moeder weet bijvoorbeeld wel van het bestaan van zijn dochtertje, maar mijn vader niet. Ik durf dat ook niet zo goed aan hem te vertellen. Ik wil liever wachten met dat te vertellen totdat mijn vriend een baan heeft. Immers, als hij zijn kind al niet kan onderhouden, hoe moet hij mij dan kunnen onderhouden. Ik wil graag naar de wil van God leven, maar is dit het plan van God als ik met deze jongen verder ga? Hij heeft mij gezegd dat hij in God gelooft en dat hij het geloof belangrijk vindt, maar dat hij het rustig aan wilt doen (maar dat zegt hij nu al vijf maanden). Ben ik te opdringerig als ik er over begin dat dit voor mij echt belangrijk is? Ik vind het namelijk wel heel belangrijk om ook samen een relatie met God op te bouwen. Ik denk dat hij dit soort dingen zegt omdat ik het belangrijk vind. Ook vind ik het erg moeilijk dat hij al een dochtertje heeft. Ik had vroeger altijd een beeld (ook voor mezelf): je trouwt met een man, je hebt alleen seks binnen het huwelijk en je krijgt samen kinderen. Maar nu heeft hij dus al een dochtertje wat niet van mij is. Ook heeft hij voor zijn vorige relatie een beetje een losbandig leven in Peru gehad en heeft daar in die tijd ook al met zes andere meisjes seks gehad. Zelf ben ik nog maagd. Maar aan de andere kant denk ik, niemand is perfect en iedereen maakt fouten. Zouden wij bijbels gezien dan niet een relatie mogen hebben? Zou hij dan eigenlijk samen moeten blijven met de moeder van zijn dochtertje, ook al wil dat meisje dat niet? Ik houd heel veel van hem, maar ik weet dat als ik voor hem kies, ik het ook zeker niet makkelijk zal krijgen. Als we zouden trouwen dan krijgt hij makkelijk een Nederlandse identiteitskaart en kan hij hier makkelijker aan werk komen. Ook verlangen we soms (op lichamelijk gebied) erg naar elkaar, waarbij het soms gewoon moeilijk is om gewoon je grenzen te blijven houden (dit is tot nu toe wel gelukt). Maar wanneer weet je zeker of je met iemand wilt trouwen?

Beste vraagsteller,

Hoewel ik je lange -en open- brief op prijs stel, ga ik niet rechtstreeks in op je vraag. Want je vraagt van mij eigenlijk een bevestiging die ik je niet kan geven. Ik kén jou niet. Ik ken jouw vriend niet. Ik ken jouw ouders niet. Wél wil ik een paar dingen uit je brief naar voren halen en dáár iets van zeggen:

1. Jij bent 3,5 maand in het vaderland van je vriend geweest. Waarschijnlijk voor stage of werk? Het kán niet waar zijn, dat je de cultuur van daar nu ként. Hooguit heb je er íéts van leren kennen. Is dit genoeg om een relatie-voor-het-leven mee óp- dan wel úít te bouwen?

2. Jij bent 24, dus meerderjarig, en woont nog bij je ouders thuis. Daar is niks mis mee, maar er zijn wél een of meerdere redenen voor. Welke dat zijn, wéét ik niet. Maar wat ik er bij dénk heeft te maken met de invloed van je ouders, die waarschijnlijk groter zal zijn dan wanneer je zelfstandig zou wonen en leven. Hoe was het bijvoorbeeld om weer thuis in te trekken na je verblijf in Peru?

3. Deze vriend woont, weliswaar op een eigen kamer, bij jullie in. Is dat een verstandig besluit van zowel jou, je ouders als van hem? Zo kun je, naar mijn idee, niet erg veel (gezonde) afstand nemen die voor nádenken nodig is. En nádenken moet je! Verkeerde keuzes zijn zó gemaakt. Góéde keuzes daarentegen vergen tijd, ruimte en afstand.

4. Geloof dóé je niet. Uit gelóóf leven is een hóúding!

5. Blijkbaar heeft je vriend geen werk. Wat dóét hij de hele dag?
 
6. Met of zonder werk, een dochtertje hééft hij. Dat feit kan niet ongedaan gemaakt worden. Zélfs niet als er níét over gesproken wordt of kan worden. Ziet hij het meiske overigens wel, is er (nog) contact met haar moeder, een bezoekregeling of iets dergelijks?
 
7. Voor de moeder van zijn dochtertje kwam hij naar Nederland, toch? Waarom wil hij dan nu blijven? En kan dat 'zomaar'? Als hij een tijdelijke verblijfsvergunning heeft, hoe lang duurt die dan nog? Moeten er voor een eventuele vertrekdatum knopen doorgehakt worden, die jou mogelijk onder druk zetten? Denk in alle omstandigheden heel nuchter na!!

8. Nee, niemand is perfect en iedereen maakt fouten. Dat is echter een andere dimensie dan het doen van zónden! Fouten kun je góéd maken. Van zonden moet je je bekéren door ze te belijden en er berouw over te hebben. Vergéving is dan een volgende stap, waar onze Heere Jezus Christus voor aan het kruis is gestorven!

9. Móéilijk kríjgen? Beste meid, je hebt nu ook al de nodige zorgen, toch? Vraag jezelf dus terdege af wat je wilt! En hóé je dat wilt.

10. Het verkrijgen van een identiteitskaart door middel van een huwelijkssluiting lijkt me voorlopig géén overweging waard. Er zijn belangrijker dingen waar jij zélf en ook samen met hém over na moet denken!! En één van die dingen is een houding bepalen tegenover dat kleine onschuldige dochtertje van hem, juist als je samen een relatie met God wilt opbouwen! En tegelijk met jouw houding tegenover het meiske bepaal je hoe jouw verhouding met de moeder van het kind is of dient te worden!

Je krijgt in deze relatie dus met verschillende problemen te maken, die stuk voor stuk niet eenvoudig zijn! Laat de liefde je niet blind maken, want dan komen de vraagstukken later alsnog dubbel en dwars op je bordje terecht! Misschien is het verstandig om tóch maar gewoon eens met je vader te praten over je twijfels.
 
Sterkte toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1535 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven