Dubstep
G. Slurink | 96 reacties | 17-08-2012| 11:07
Vraag
Mijn dochter luistert sinds kort 'muziek' uit een genre wat zij Dubstep noemt. Ik heb kritisch naar deze muziek geluisterd en kan tot nu toe weinig schadelijke invloeden ontdekken. Dit is voornamelijk wegens een gebrek aan gesproken tekst. Zelfs na kritisch luisteren ontwaar ik geen negatieve invloeden. Tegelijkertijd zie ik hierin ook weinig positieve aspecten die meewerken aan het opvoeden van mijn dochter. Wat is de juiste weg om hiermee om te gaan? Moet ik dit mijn dochter verbieden?
Antwoord
Heel goed dat u de muziek die uw dochter luistert onderzoekt, zodat u weet waar ze naar luistert. Popmuziek heeft een sterke en verleidende aantrekkingskracht, in het bijzonder op jongeren maar ook op ons ouderen.
Eerst even over Dubstep en de achtergrond zo dat we weten waar we het over hebben. Dubstep is een variant van elektronische dansmuziek met wortels in Jamaica en zo'n twaalf jaar geleden ontstaan in Zuid-Londen. Aan de boom van de popmuziek hangt het aan de funk- en discotak van waaruit als zijtak de house en daaruit de garage-house ontspruiten. Aan deze tak zitten een dertigtal substijlen, waarvan Dubstep er één is. Ik noem dit omdat het aannemelijk is dat uw dochter ook aanverwante stijlen luistert of gaat luisteren, al was het alleen maar omdat artiesten de stijlen vermengen. Ook kan de ene stijl niet goed los gezien worden van de andere. Alhoewel ze niet gelijk zijn, behoren ze tot dezelfde familie en dragen ze veelal dezelfde boodschap in de kern uit omdat de makers veelal handelen vanuit dezelfde levensvisie.
Dubstep wordt meestal met behulp van een computer gemaakt. Typerend is dat het sterk leunt op drums en zware bassen, meestal elektronisch vervormd zodat een zogenoemd 'wubbeleffect' ontstaat. Daar worden dan elektronische samples (muziekfragmenten) en allerlei elektronische geluiden doorheen gemengd. Kenmerkend zijn ook lange pauzes in de bas (zogenoemde 'drops') en syncopen die zorgen voor soms vreemde en onsamenhangende ritmes en tempowisselingen. Melodie ontbreekt vaak, maar wordt er dan wel ingebracht door de samples. Veel Dubstep is grotendeels instrumentaal. Als er al in gezongen wordt, komt dat meestal van het fragment van het liedje dat er in gemengd is. Soms zijn er ook korte teksten, veelal op een reggae of hiphop-achtige manier gesproken, soms sciencefictionachtig, dan weer ideëel (bijvoorbeeld "no more war"), en ook wel erotisch getint. Het genre begon meer bekendheid te krijgen toen de bekende, inmiddels overleden, BBC-diskjockey John Peel het veel draaide in zijn radioprogramma. Sinds zo'n zes jaar wordt het ook in wijdere kring opgepikt en de laatste paar jaar begint het sterk aan populariteit te winnen. Bekende artiesten zoals Britney Spears, Rihanna en Snoop Dogg hebben het inmiddels ook verwerkt in hun repertoire en er hebben reeds meerdere Dubstep songs in de Engelse hitlijsten gestaan.
Is nu deze 'muziek' problematisch? Zoals u zelf al zegt ziet u weinig positieve aspecten in deze muziek. Daarin ben ik het met u eens. Ik heb ten behoeve van deze vraag een dertigtal stukken geluisterd, de vroege en oorspronkelijk Dubstep en de latere interpretaties, en ook de wat meer mainstream varianten. Sommige stukken zijn ronduit herrie zonder melodie of harmonie, andere bevatten iets meer melodie en structuur. De muziek is nogal experimenteel, soms mysterieus, vaak wat dromerig, soms meer opzwepend. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze horen bij een wereld die los is van God. We moeten goed beseffen dat de wereld ons telkens wil verleiden om onze aandacht te richten op andere dingen dan Christus en onze toekomst met Hem. Dubstep is daarin niet anders.
U zegt ook dat u geen negatieve invloeden ontwaart. Ik kan dat begrijpen. De gedachte hierbij is vermoedelijk dat negatieve invloeden voornamelijk uit de tekst zouden komen en als er geen tekst is kan die invloed er niet zo sterk zijn. Maar het gebrek aan positieve invloed op zichzelf is al een negatieve invloed. Muziek is nooit neutraal. In een wereld die aan verval onderhevig is, is elk gemis aan opbouw afbraak. Dat geldt ook op geestelijk vlak. Ik denk niet dat muziek per se een expliciet christelijke inhoud moet hebben om opbouwend zijn, alhoewel bij voorkeur wel. Maar ook een instrumentaal stuk dat de natuurwetten van de muziek volgt (in melodie, ritme en harmonie) kan in een bepaalde mate opbouwend zijn, bijvoorbeeld rustgevend. Net zoals men kan genieten van Gods schepping in de natuur en Hem daarvoor loven, kunnen we genieten van Gods schepping in de muziek en kunst en Hem daarvoor loven. Of ook kinderliedjes kunnen prima zijn, of een lied dat tot nadenken stemt.
Maar muziek kan ook afbrekend zijn als melodie, ritme en harmonie misvormd worden, als het op onze zenuwen gaat werken, onrustig of agressief maakt. Als het geestelijke of fysieke onreinheid opwekt. Negatieve invloeden komen ook uit de cultuur en sfeer van de muziek. Iets dat ik de 'geest' van de popmuziek zou willen noemen. Vaak zit er een levensvisie achter de muziek die bestaat uit persoonlijke vrijheid, existentialisme (de ervaring is alles, je bent wat je doet), schoppen tegen gezag en normen (ook tegen het gezag van de natuurwetten van de muziek) en hedonisme (zoeken naar het optimale genot in het hier en nu). Het gevoel is alles, als het maar verdooft. Honderdduizenden mensen gaan dromend de hel in, zich liever vasthoudend aan illusies en gevoelens van illusie dan stil te staan bij de realiteit van het leven en de dood. Popmuziek is een uitstekend middel om dat in stand te houden en te bevorderen. Deze dingen zijn niet altijd expliciet zichtbaar, maar zitten in de 'geest' van de popmuziek, de sfeer, de cultuur, het waardenbeeld. Het is erg moeilijk zo niet onmogelijk popmuziek te luisteren zonder iets van die geest over te nemen. En deze geest gaat in tegen de Geest van de Bijbel. Deze dingen hebben ook helaas de levensvisie van veel christenen vervormd tot een onbijbelse levensvisie, waar de oriëntatie op en de verwachting van Christus niet langer centraal staat.
Nu hoef je als je de muziek luistert op je CD of MP3-speler hier niet per se alles direct van mee te krijgen, maar het werkt als een gestaag lekkende kraan. De kans is groot, in het bijzonder bij jonge mensen, dat je er toch wel in meegaat en er door wordt gevormd. Muziek is ook, in het bijzonder bij jongeren, vaak identiteit bepalend. Muziek is zelden neutraal omdat muziek onze ziel en geest raakt en beïnvloedt (ook het lichaam overigens). Het stuurt ons en neemt ons in bepaalde mate over. We worden vrolijk of verdrietig, emotioneel, opgewonden, nerveus of rustig van muziek. Dat betekent niet dat muziek dit voor 100 procent doet en dat we volledig de controle verliezen, maar het heeft een sterke invloed. Mensen kunnen bij harde muziek of bepaalde muziek vaak minder goed denken en zich niet concentreren. Het hangt ook van de persoon af, bij de één is dat sterker dan bij de ander, maar ik denk dat de meeste dit probleem wel kennen.
Overigens is er een toenemende mate aan Dubstep met tekst. De meer recente en gepopulariseerde vormen van Dubstep hebben wel tekst (ik denk bijvoorbeeld aan Freakshow van Britney Spears) en deze teksten vertonen duidelijk een onchristelijke levensvisie, typisch erotisch getint zoals algemeen is in de wereld van de house- en dancemuziek.
Moet je dit nu verbieden? Het hangt een beetje af van de leeftijd van uw dochter. Als ze nog klein is zal dit nog enigszins gaan, maar zelfs dan en zeker als ze al wat ouder is, heeft het verbieden van dergelijke dingen naar mijn weten zelden het beoogde effect. Wanneer moet je iets verbieden? Ik denk in de eerste plaats als een kind dingen doet die potentieel schadelijk kunnen zijn voor het kind zelf of voor anderen. Wanneer ze het gevaar loopt lichamelijk of geestelijk letsel op te lopen. Een klein kind verbied je toegang tot het aanrechtkastje met de schoonmaakmiddelen. En een puber toegang tot de discotheek of de drank. In het geval van Dubstepmuziek zie ik geen acuut probleem, maar wel potentiële en sluipende gevaren. Het lijkt me beter er met uw dochter over te praten en het beste zou zijn dat ze zelf tot de overtuiging komt dat deze soort muziek (in bredere zin) geen geschikte muziek is. Vermaning van de vader en onderricht van de moeder zijn nuttig voor een kind. Lees in dit verband ook Spreuken 1, ook samen met uw dochter.
Het hangt er ook van af hoe uw dochter staat in het geloof. Kent ze en vertrouwt ze de Heere Jezus? Heeft wat God zegt over de dingen voor haar betekenis? Ik zou daar het meeste aandacht aan geven. Om te groeien moet een plant in goede aarde staan. Als het niet in goede aarde staat kan je er wel proberen allerlei vruchten aan te plakken met plakband maar dat heeft weinig zin. Het ziet er dan voor een kort moment aardig uit maar na een tijdje vallen ze er weer van af. Zaak is dat het goed zit met de wortel, dan volgen de andere dingen wel.
Aangaande de muziek zou ik volgende punten willen noemen die u kunt bespreken:
- Waarom luistert ze deze muziek? Vind ze het zelf erg mooi of is het omdat haar vriendinnen het luisteren en wil ze er bij horen? Indien ze het voornamelijk luistert in navolging van anderen, zou mijn volgende vraag ook zijn welke verdere invloed deze personen hebben op haar? Wat is hun levensvisie? Het is goed dat ze zich daarvan bewust wordt. Dan kan al op hele simpele manieren, door te kijken naar wat belangrijk voor hen is en wat niet.
-Mogelijk vindt ze het zelf gewoon erg mooi en is ze de één van de weinigen in haar kennissenkring. Dat kan zijn, ik was zelf ook zo in veel gevallen een eenling. Maar de vraag is dan: wat vindt ze hier mooi aan? Geeft het haar een goed gevoel? Haalt ze hier waarde en betekenis uit voor zichzelf? Ikzelf was als tiener een sterke existentialist (alhoewel ik dat woord toen zelfs nog niet kende) waarbij de muzikale ervaring voor mij het toppunt van mijn bestaan was. Maar het anker van ons leven moet zijn in de Persoon van Christus en niet in onszelf.
-Wat denkt ze dat God van deze muziek zou vinden? Kan ze God ervoor loven en danken? Denkt ze dat God het zou waarderen en dat het past in wat wat bijvoorbeeld staat in Fil. 4:8 "Bedenk al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, al wat deugd is en al wat prijzenswaardig is."
-Luistert ze het als achtergrondmuziek of beluistert ze het aandachtig en intensief. Als ze intensief luistert en er veel waarde aan hecht, is het een muziekgenre dat snel naar meer verlangt. Dubstep is typisch een soort muziek die je moet voelen, het liefst met krachtige basboxen en een hoog volume en dat gaat het beste in clubs of op festivals. De stap naar meer, ligt dan op de loer. En deze gelegenheden staan bol van goddeloze zaken; drugsgebruik, sterke nadruk op erotiek en dergelijke. Dat is een wereld waar je gewoon niet in moet stappen en die je moet vermijden. Dubstep of andere vormen van housemuziek kunnen een lokspoor zijn dat daarheen leidt.
-Wat doet de muziek met haar? Verdooft het? Kan ze erbij Bijbel lezen? Naar mijn mening en ervaring heeft dit soort muziek ook een uitwerking op je geestesgesteldheid. De muziek is veelal onrustig. Als ik het 15 minuten heb geluisterd moet ik eerst eens even bijkomen en rust hebben. En ik ben erg veel gewend. Het is alsof je in een machinefabriek zit. Ik denk persoonlijk dat een belangrijke factor die bijdraagt aan de stress van mensen tegenwoordig, ook bij jeugd, komt van de radio en de muziek die overal aanstaat. En dat is bij dit genre en aanverwante genres nog een paar gradaties sterker.
-Probeer een alternatief aan te bieden. Misschien een gek voorbeeld, maar ik hou tegenwoordig veel van panfluit met orgel. Of als ze van elektronische muziek houdt zal ze misschien ook van fluitmuziek kunnen houden. Er is allerlei, ook instrumentale, muziek dat wel de regels van de door God geschapen natuurwetten volgt. En als ze dat afwijst vraag haar dan waarom. Zo komen misschien haar drijfveren boven zowel voor u als voor haarzelf.
Ik hoop u hiermee wat handreikingen te hebben gedaan hoe hiermee om te gaan. Sterkte!
Vriendelijke groet
Gerard Slurink
Dit artikel is beantwoord door
G. Slurink
- Geboortedatum:12-02-1963
- Kerkelijke gezindte:Reformatorisch
- Woon/standplaats:Lahti, Finland
- Status:Actief
Bijzonderheden:
*Voormalig popmuzikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar of je als moeder invloed kunt uitoefenen op de muziekkeuze van je kinderen? Ik ben bang van niet. Uiteindelijk moeten ze zelf tot die conclusie moeten komen.
Verbieden helpt niet is mijn ervaring, de kinderen weten echter wel mijn mening. En na de puberleeftijd komt meestal een betere smaak boven!
Muziek onderzoeken is altijd goed, neem bijvoorbeeld muziek van Mozart, die vrijmetselaar, of Händel, of Bach, wat voor figuren waren dat allemaal wel niet en verdiep je eens in hun achtergronden en gezegdes, zeker over het geloof.
Of de Martin Mans band met trommels en drumstellen die popmuziek en lichtzinnen muziek spelen.
Of het Urker mannenkoor die ook maar van alles zingt.
Uiteraard bedoel ik dit sarcastisch en vind ik het een uitgebreid gemotiveerd antwoord van dhr Slurink.
Wat ik maar wil zeggen, muziek onderzoek is goed, ga er bij orgel/panfluit/piano/viool/koor niet vanuit dat het dan wel goed is, en ga er bij drums niet gelijk vanuit dat het fout is.
Verder moet de vraagstelster (en het panellid) heel erg uitkijken hun eigen ervaring niet te verabsoluteren. Het is heel waarschijnlijk dat de dochter in kwestie heel anders reageert op de muziek dan zij doen. Muziek die de ouders op de zenuwen werken, onrustig of agressief maakt, kan door de dochter als ontspannend worden ervaren. Het is belangrijk dat geen van deze twee ervaringen 'fout' is. Ikzelf word heerlijk rustig als ik een uurtje naar death metal heb geluisterd. Sterker nog, ik luister het terwijl ik werk (met koptelefoon). Maar ik geef direct toe dat voor de ongeoefende luisteraar het erg moeilijke muziek is, zelfs herrie.
Voor een stukje perspectief: mijn grootvader verbood mijn moeder destijds naar de Beatles te luisteren, om dezelfde redenen die meneer Slurink hierboven noemt, terwijl het nu klassieke popsongs zijn waar weinigen problemen mee hebben.
Muziek mag wat mij betreft wel buiten de gebaande paden van melodiën en ritmes treden. Sterker nog, de beste muziek doet daar bijzondere dingen mee. Simpele hoempapa-muziek is niet zo heel boeiend over het algemeen. Als je bands als Sonic Youth luistert, kom je tot de ontdekking dat muziek helemaal niet tonaal of ritmisch hoeft te zijn. Oké, met atonale EN aritmische muziek heb ik zelf ook wat moeite. :-)
Vragen wat ze denkt dat God ervan zou vinden, vind ik gevaarlijk advies. Want straks zegt ze: "Hij vindt het helemaal geweldig!" Wat zeg je dan als ouder? Ik vind het neigen naar op het schuldgevoel spelen, en dat moet je sowieso vermijden in de opvoeding. En als "God vindt het leuk" het doorslaggevende argument wordt, kun je alleen nog maar naar trommels en cymbalen luisteren en naar hoorngeschal. :-)
De moeder vraagt een christelijk antwoord, dus krijgt ze dat van iemand die christen is, en een levensvisie heeft die steunt op de Bijbel.
Mortlach geeft een objectief antwoord. Dat past helemaal bij hem, want volgens mij is hij atheist als ik eerdere discussies goed heb gevolgd. Als ik het fout heb, excuses.
@mortlach ik vind je antwoorden vaak sterk, maar ik vind dat je geen christelijk advies geeft.
Als je het hebt over 'schuldgevoel aanpraten'...wat is er mis mee iemand in te laten zien dat hij schuldig staat tegenover God? Het zal hem of haar kunnen behoeden voor de eeuwige ondergang. Niet zo heilloos als het lijkt, dus.
gr.
Waarom ik problemen heb met schuldgevoel aanpraten? Omdat het mijns inziens te vaak wordt misbruikt om de eigen zin door te drijven. "IK vind dit of dat niet goed, dus wat zou GOD ervan vinden...", enkel als tactiek om te krijgen wat IK wil hebben. Dat komt toch al behoorlijk dicht bij het blasfemische.
Hoewel het echt wel eens zijn toepassing heeft - als het kind iets heeft gestolen of gelogen of iets dergelijks, denk ik dat het veel te vaak wordt misbruikt voor zaken waarbij 'schuld' helemaal niet komt kijken. En als je de vragen in deze uitmuntende rubriek soms leest, zie je jongeren én ouderen die krom lopen van het zielenverpletterende schuldgevoel dat hen door hun ouders is bijgebracht over zaken waarvan ik toch denk: "tjongejonge, dat gevoel is toch helemaal nergens voor nodig." Om even een beladen term in de mond te nemen, dat vind ik pas echt zonde.
Wat zal God vinden van klassieke muziek van Mozard? Waarom word dit wel volop geluisterd dan?
Wat zal God vinden van een spelletje Risk, Monopoly of het lezen van een (onchristelijke) roman, en waarom word dat wel volop gedaan?
Schermen met God bij veel onderwerpen is erg gevaarlijk om de eigen zin door te drijven, nu denk ik daar met muziek wel anders over omdat er gewoonweg veel verkeerde muziek is, dubstep ken ik niet, maar ik ken wel goede, mooie en christelijke muziek met drums en weet ik al wat erbij waarbij ook gezegd (kan) word(en) wat vind God ervan...
Ik moest nog denken aan wat Jezus zegt tegen de Farizeeën: "Wat de mond ingaat, verontreinigt de mens niet; maar wat de mond uitkomt, dat verontreinigt de mens" (Matt 15:1-20 en Mark 7:1-23). In Mark 7:15 zegt Jezus: "Er is niets dat van buitenaf de mens binnengaat, dat hem kan verontreinigen; maar de dingen die van hem uitgaan, die zijn het die de mens verontreinigen". Het gaat in deze context om voedsel maar ik denk dat je de gedachte hier kunt doortrekken. Jezus geeft hier aan waar het probleem zit: in ons hart. Het zijn niet de dingen die we aanraken of eten of waar we mee omgaan die zondig zijn of ons zondig maken, het is ons hart. Deut 11:16 zegt: "Wees op uw hoede dat uw hart niet verleid wordt, zodat u afwijkt, andere goden dient en u voor hen neerbuigt." Dat gevaar zit ook in muziek als je er verkeerd mee omgaat. Muziek is veel misbruikt en dat moeten we niet doen. Maar laten we nuchter blijven. Het probleem komt niet van muziek en muziek is daarbij ook niet nodig. Muziek is slechts een van de vele middelen die hiertoe worden misbruikt. Maar muziek dwingt niet tot een dergelijk gebruik. Er is veel leuke onschuldige muziek die je kan luisteren zonder kwaad te doen.
Tot zover het aangepaste "citaat".
Wat ik niet begrijp is dat je met zo'n nuchter antwoord in het geval van popmuziek opeens in een kramp schiet. Er is niets dat het oor van de mens ingaat dat hem onrein maakt. Wat de mond uitgaat, dat maakt hem onrein.
Ten tweede probeer ik me voor te stellen wat er zou zijn gebeurd als mijn ouders hadden geprobeerd mij mijn muziek te ontzeggen destijds. Ik zie werkelijk geen enkele positieve uitkomst van dat scenario. Bij mij rijst dan ook de vraag of de kuur niet vele malen erger is dan de kwaal.
Belangrijke vraag is misschien wel: wanneer moet je als ouder je kinderen hun eigen keuze laten maken, en accepteren dat ze andere keuzes maken dan jij misschien zou willen? Zéker als het op smaak-keuzes uitkomt. Want volgens mij zijn we allemaal jong geweest en hebben we allemaal keuzes gemaakt waarover onze ouders niet stonden te juichen. En TOCH zijn we - mag ik hopen - redelijk terechtgekomen. 2 generaties geleden ging het nog over de Beatles en de Stones, nu is het dubstep. Er is werkelijk niets nieuws onder de zon.
Als je nog wat meer luistert kom je er achter dat het allemaal om datzelfde ritme draait. Op zich is dat ene ritme nog wel interessant, maar een muziekgenre dat eigenlijk alleen maar dat ritme is... tja... Zulke muziek - net als nagenoeg alle popmuziek - zou men alleen al moeten mijden om de muzikale stompzinnigheid ervan, los van het feit dat in bijna alle gevallen de inhoud ook nog eens zeer onchristelijk is.
Mozart was dan een vrijmetselaar, maar die schreef tenminste nog slimme muziek.
Verder ben ik heel erg voorzichtig geworden met oordelen als 'muzikale stompzinnigheid' aangezien dat vaker aan het slechts oppervlakkig luisteren ligt dan aan de daadwerkelijke muziekkwaliteit. Zelfs in de popmuziek. Nu is het ook lastig om je goed te verdiepen in een muziekstroom die je niet ligt, die je herrie vindt, en dat is prima, maar nogmaals, ik ben zeer voorzichtig met negatieve oordelen.
En christelijk of onchristelijk? Dat begint steeds meer op een goedpraten voor de eigen smaak te lijken. "Ik ben christen en ik vind dit mooi, dus moet het wel christelijk zijn (nu nog een reden verzinnen), en ik ben christen en ik vind dit niet mooi, dus moet het wel onchristelijk zijn..."
Dat misschien niet alle moderne muziek de vergelijking kan doorstaan met de grootheden uit de klassieke muziek is ook niet heel gek. Als de maatstaf genialiteit is, trek je al gauw aan het kortste eind. Dat wil alleen niet zeggen dat er ook vandaag de dag muzikale genieën van het kaliber Mozart rondlopen. Maar dan moet je wel wat meer moeite doen dan slechts oppervlakkig luisteren.
Het is inderdaad een goedpraten van de eigen smaak. En daar doe ik lekker aan mee :D
Verschil tussen kaarten en muziek is @plderoos, is dat muziek je emotie en je gedrag bepaalt, versterkt of verandert. Gerard legt dat in zijn antwoord ook helder uit en ook @Mortlach geeft dat aan in zijn reactie. Muziek is een van de machtigste wapens op deze aarde. De Duitse militairen werden in de 2e WO opgezweept met marsmuziek. De Vietcong gebruikte het tegen Amerikaanse militairen via radio en luidspeakers. Ik ken iemand die van een bepaald nummer van Marco Borsato zelfmoordneigingen kreeg.
Ondanks dat @Mortlach atheïst is (het zij hem niet vergeven), complimenteer ik hem voor zijn soms scherpe analyses. Hij dwingt christenen wel tot nadenken over diverse klassieke standpunten en traditionele opvattingen. En dat ervaar ik als uitermate positief, zonder het overigens in veel dingen met hem eens te zijn ;-)
Anyway, het is een misvatting om muziek gelijk te stellen aan volume. Ik heb destijds in een goede hifi-set geïnvesteerd waarop mijn muziek ook op normale en zelfs achtergrondvolumes goed klinkt. Bij concerten heb ik ook altijd oordoppen in.
De vergelijking met de vietcong en nazi-duitsland (Godwin-alert!) begrijp ik niet zo goed. Is het een argument voor of tegen? En waarvoor, of waartegen? Als iemand ontdekt dat dubstep een positief effect heeft op haar emotie, zoals death metal een positief effect heeft op die van mij, wie is iemand anders dan om te zeggen dat dat niet goed is, alleen omdat ZIJ anders reageren op die muziek.
En zelfs als de emotie die wordt beïnvloedt zogenaamd negatief is, verdriet of woede, wat is er dan mis mee? Muziek geeft je de kans op een veilige manier iets met die emotie te doen, en als het nummer is afgelopen, ga je verder met de orde van de dag. Dat lijkt mij zelfs bijzonder gezond. Maar ik heb het idee dat sommige christenen het liefst net doen alsof die emoties niet bestaan; dat het enkel vreugde en blijdschap is. Nu kan ik je vertellen dat emoties verdrukken geen heilzame weg is, dus als iemand muziek zou gebruiken om er iets mee te doen en er niet in blijft hangen, prima!
Enne, zet jij nog een cdtje op, dan laat ik de ICBM vast warmdraaien en dan zullen we zien welk wapen machtiger is :-)
http://www.youtube.com/watch?v=1I1kIkY76_0&feature=related
Maar toch, toch moet er een zekere mate van agressie in muziek vinden wil ik er echt cdtjes van kopen.
Waarschuwing voor de gevoelige mensen onder ons: niet klikken/luisteren :-)
Nile: http://www.youtube.com/watch?v=twYDtssbAxc
Death: http://www.youtube.com/watch?v=L2kGJZEVI1Q
Six Feet Under: http://www.youtube.com/watch?v=PR29LY-66Yo&feature=BFa&list=AL94UKMTqg-9CARjAx6clFggewCMfCur4W
Six Feet Under luister is niet zozeer voor de techniek of de verfijnde teksten, maar er is iets met hun 'sound' dat mij diep van binnen heel gelukkig maakt!
Want daar draait deze vraag eigenlijk om. Ik vind het zo jammer dat er zoveel controle op kinderen uitgeoefend wordt! Laat je dochter verschillende muziek smaken proberen, wie weet blijft dubstep wel helemaal niet bij haar hangen en heb je de muziek verboden en was het niet nodig. Wie weet jaag je haar daardoor alleen maar tegen je in het harnas. Ik luisterde vroeger veel Whithin Temptation, Linkin Park en Papa Roach, nu allang niet meer. (nu luister ik electro, trance en techno, sommige mensen vinden dat niet heel veel beter...:P) Ik denk dat het belangrijk is om te kijken waarom je dochter het luistert.
Als je dochter de muziek luistert, verder een goed en positief persoon is, is er mijns inziens geen probleem. En mocht ze een vervelend en negatief persoon zijn, komt dit dan door muziek, versterkt deze het, of is er iets anders aan de hand? Dan zou ik eventueel andere muziek bij haar aanraden en een zwaar gesprek met haar aangaan. Al kan ik me dat eigenlijk niet voorstellen.
Muziek is heerlijk en iedereen geniet van andere muziek en krijgt daar andere gevoelens bij. Je kunt God vinden in orgelmuziek met zware teksten maar ook in zat hedendaagse muziek. Er wordt naar mijn idee altijd enorm zwaar aan dit soort zaken getild. Mijn kind doet iets en het bevalt me niet, maar ik kan er niets slecht in vinden, gaarne uw advies onderbouwd met de bijbel om mijn kind te laten stoppen met de Donald Duck te lezen/ te patiencen/ dubstep te luisteren.
Als het een goed en lief persoon is, gelovig en betrouwbaar dan denk ik niet dat dubstep haar dan vanaf helpt. Heb vertrouwen in uw kind!
