Vraag
De laatste tijd ben ik steeds meer met het geloof en de Bijbel bezig. Ik wil steeds meer weten en voel dat ik de Heere nodig heb in mijn leven. Het probleem is dat ik het liefst helemaal niks anders meer doe. Ik doe een HBO-studie maar kan me er nog maar met moeite voor inzetten. Het liefst ben ik de hele dag aan het lezen in de Bijbel of christelijke boeken of artikelen, of lees/luister ik liever een preek dan dat ik huiswerk doe. Al het andere lijkt allemaal toch zo zinloos. Als ik dan toch aan de slag ben gegaan met huiswerk dan gaat het door mijn hoofd “ik kan beter bezig zijn met belangrijkere dingen, stel je voor dat ik er morgen niet meer zal zijn? Wat heb ik er dan aan dat ik dit huiswerk gemaakt heb?” Of als ik op school zit denk ik vaak: “Wat heb ik er eigenlijk aan om naar college te gaan en te luisteren naar wat de docent mij te vertellen heeft, terwijl ik beter naar een preek kan luisteren wat mij dichter bij God brengt?” Ik begrijp en weet dat school en allerlei andere zaken ook belangrijk zijn, maar toch komen telkens die gedachten weer bij mij op die mij dan weer afleiden. Hoe kan ik hier een goede balans in vinden?
Antwoord
Beste vrienden,
Dat is een wezenlijke vraag. Je zegt dat je de laatste tijd met die vragen bezig bent. Was er een keerpunt in je leven dat je tot die geestelijke vragen getrokken werd? Of ben je altijd al sterk met die vragen bezig geweest? Ik kan me voorstellen, dat wanneer je de zaligheid van Christus in je leven ontdekt hebt, dat je dan zo vol liefde bent voor het werk van Christus dat je niets anders wilt, dan veel van Hem horen en veel zien in Zijn heerlijk werk. Als je in een relatie elkaar vindt dan ben je steeds met die ander bezig. Hoeveel te meer is dat het geval als de Heere je ziel heeft gered en je Zijn zaligheid mag ervaren. Ik hoop dat dit je trekking is. Wanneer je iemand lief krijgt dan wil je veel van hem te weten komen. Hoeveel te meer zullen we dan de woorden van de Bijbel niet gaan spellen, daar de HEERE Zich toch in Zijn Woord openbaart.
Waarvoor we wel moeten oppassen is een domineesgeloof. Je bent zo getroffen door een voorganger, omdat hij je zo duidelijk de weg uit het Woord Gods verklaarde, dat je eigenlijk alles van die man wilt weten. Met predikantenverafgoding moeten we oppassen. Het is niet goed voor je zelf en ook niet voor de predikant en je doet de Heere tekort, omdat je Hem niet verheerlijkt in je leven. Het is nodig te onderscheiden, waarom de dingen van het geestelijke leven je trekken.
Vervolgens zou ik je willen vragen of je wel de goede keuze hebt gemaakt in je opleiding. Elk beroep is bedoeld een goddelijk beroep te zijn. De Heere wil juist geëerd worden in het beroep dat je uitoefent. Je wordt erg snel afgeleid. Heb je dan misschien geen interesse diep in je hart voor het beroep waarvoor je gekozen hebt? Vraag de Heere om wijsheid of je met het beroep waartoe je opgeleid wil worden, ook de Heere mag eren en ook tot heil zijn van de naaste. Ook het werk dat je op school doet is een goddelijke roeping. De Heere wil dat we de dagen ‘uitkopen', omdat zij boos zijn. Het is niet goed je schoolwerk te laten liggen. Je moet daarin een balans vinden.
We spreken vaak over de drie r’s in het leven van alle dag: regelmaat, reinheid en rust. Je laat vooral in je brief zien dat je ernst maakt met de eeuwigheid; we kunnen inderdaad er morgen wel eens niet meer zijn. De Heere kan ons vandaag nog oproepen. Dan is het inderdaad een belangrijke vraag: “Kan ik de Heere ontmoeten?” Tegelijk wil ik zeggen dat we daarbij de aardse roeping niet mogen verwaarlozen. Calvijn laat in zijn Institutie -en dat doet hij op grond van o.a. 1 Thessalonicensen- de heiliging overgaan in de leer van de laatste dingen, de eschatologie. Dat is inderdaad de echte bijbelse lijn. Daarom zei Luther (zo is ons althans mondeling overgeleverd): “Als ik wist dat Christus morgen terugkomt, zou ik vandaag nog een appelboom poten”. Dat citaat is mondeling, maar het was wel zijn leer, zoals hij bijvoorbeeld zei: “We moeten werken alsof we het eeuwige leven hebben en we moeten leven als we elk ogenblik kunnen sterven”. Daarom dragen we ook in ons huiswerk heel veel verantwoordelijkheid.
Calvijn zei o.a. op grond van de apostolische brieven, dat de christen de beste burger is. We leven in deze tijd en daarom is het goed onze tijd te kennen met alles wat erin leeft en bijna elk vakgebied geeft een roeping aan om in deze boze wereld onze talenten tot eer van God en tot heil van de naasten te besteden. Zelf dacht ik vroeger wel eens op het lyceum dat ik heel wat vakken kon missen. Later heb ik gemerkt dat ze van onschatbare zijn geweest voor mijn theologische opleiding en ook voor mijn staan in de wereld. Je verstaat dat vaak achteraf.
Weest in alles Gode bevolen! Bid en werk!
Dordrecht, Ds. P. Molenaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vraagsteller ik kan me helemaal vinden in uw stand van leven, alhoewel er wel een verschil is. Tenminste.....ik heb een geestesziekte en zit volledig in de WAO, maar ben getrouwd en heb twee kinderen en een vrouw die ik mocht krijgen van de Heere. Alhoewel zij nooit in de Bijbel leest. Ik denk wel eens dat ik door ben geslagen, maar toch weet ik dat het de strijd tussen vlees en geest is. Omdat ik thuis loop heb ik bijna alle tijd (afgezien van de taken die ik heb te doen) om mij in dienst te stellen van God. De Heere heeft me veel diepe indrukken gegeven van Zijn rechtvaardigheid en heiligheid. Met gemoedstoestanden kan ik niet meer uit de weg. Door het geloof (dus niet vanuit gevoel, wat echter niet altijd zonder gevoel gaat, wil zeggen zijn nabijheid ervaren) mag ik na een strijd van 16 jaar, die echter doorgaat, mezelf overgeven in Zijn handen. Ik weet dat mijn ziekte een grote rol speelt in de ervaring van het geloofsleven. Ik zit nu op een punt dat ik zoekende ben naar mijn talenten en deze zou mogen besteden in Zijn wijngaard. Vanuit mezelf zie ik mijn verdorvenheid en weet dat ik geen enkel goed kan doen (onnutte dienstknecht). Ook weet ik dat ik de wereld niet kan veranderen, om het maar idealistisch te zeggen. Naast mijn ziekte (sachizofrenie) ben ik zeer depressief. Dit werkt mee tav het geloofsleven, maar ook tegen, want ik bagitaliseer (misschien ben ik wel een zwartkijker) alles wat ik ook maar denk te willen doen. Ik weet dat 1 van mijn talenten ligt in het schrijven. Ik heb vaak ideeen om te schrijven over onderwerpen, niet om er iets mee te worden of te zijn, maar om mezelf te kunnen uiten. Maar vanwege mijn depressies denk ik dan: wat heeft het allemaal voor zin. Ik leef in de wetenschap dat overal in de wereld het waarachtige geloof zeer ver te zoeken is en denk dan dat het de wil van God is, immers is het een eenzijdig Gods werk. Dus dan denk ik, wat denk ik te bereiken met mijn geschriften. En zo denk ik er wat af in dat cirkeltje..... Intussen gebeurt er niets en kom door al dat gedenk weer in de gevangenis te zitten van het web van de boze, want de boze bespeelt mij vaak en heeft mij al zeer vaak overmeesterd en mee willen sleuren, maar de Heere heeft mij altijd uitgered en ik mocht door deze beproevingen veel leren. En al deze inwendige bestrijdingen en geloofservaringen wil ik graag op papier zetten, opdat misschien de Heere het als een middel zou willen gebruiken, maar ik zit vast in die cirkel. Dit wilde ik graag delen. Een mens heeft een woord van een ander mens nodig. Dus bij deze hoop ik dat u een woordje heeft, gegrondvest op Gods Woord, anders is het mij niets waard. Dus graag een antwoord vanuity Gods Woord. Ik hoop dat ik duidelijk ben met mijn vraagstelling en dat u er wat mee kan......?
Mvg.
