Eerst allebei fulltime werken

Mijn vriend en ik zijn momenteel aan het kijken of we een huisje gaan kopen, of dat we een huurhuisje proberen te krijgen. Het liefst zouden we een huisje kopen, omdat een huurhuis erg moeilijk te krijgen is. Nu is het zo dat als we een huisje kopen, we voorlopig allebei twee jaar moeten blijven werken omdat we het anders financieel niet gaan redden. Nu vragen we ons af of je dan als vrouw voor twee jaar bijvoorbeeld de pil mag slikken, zodat we de eerste jaren allebei fulltime kunnen blijven werken en omdat we verwachten dat mijn vriend over twee jaar veel meer zal verdienen dan nu.

Laat ik jullie allereerst feliciteren dat je elkaar zo lief hebt, dat je elkaar trouw wilt gaan beloven voor het leven. Als je zo ver bent, ja, dan moet er ook een huis zijn om samen onder één dak te wonen. Dat valt niet mee voor jonge mensen. Het verschilt per streek, maar huurwoningen zijn lang niet altijd voor handen. En als ze er al zijn, is de huur soms zo hoog, dat je je afvraagt, wat je beter kunt doen, kopen/bouwen of huren. En dan de prijs...; meestal erg fors, bijna niet te doen voor jonge stellen. En omdat we in een tijd leven waarin alles gebaseerd is op tweeverdieners, valt het niet altijd mee om bijbels principieel te zijn.

Betekent dit dat je dan de bakens maar moet verzetten en er alle ruimte is voor voorbehoedmiddelen? De vraag stellen is die ook al beantwoorden: Nee! Ik heb het gevoel, dat er toch nog wel een erg onzekere factor is, namelijk het feit óf je vriend/man over twee jaar ook werkelijk veel meer verdient dan nu. Jullie verwachten dat, maar is dat ook zekerheid? Het is, dunkt mij, een goed uitgangspunt, wanneer je samen een huis kunt kopen, dat ook op basis van één salaris op te brengen is. Dan is de spanning van het moéten werken er af. Want behalve dat je in het huwelijk ook zwanger kunt raken, kun je ook ziek worden, waardoor het financieel na verloop van tijd ook een ander verhaal wordt. Het probleem zit ‘m niet zozeer in het parttime werken, ook als er een kindje zou zijn, maar het fulltime MOETEN werken gedurende de eerste twee jaar.

Terug naar je directe vraag... Bij een gezonde (jonge) vrouw met een cyclus waar je op aan kunt, kun je je afvragen of de pil noodzakelijk is (er zijn situaties waarin dit voorbehoedmiddel noodzakelijk is m.i.). Er zijn zoveel dagen waarop je wel gemeenschap kunt hebben, dat de pil niet noodzakelijk is. En al zijn er nog zoveel mensen die beweren dat periodieke onthouding niet mogelijk is, ben ik er van overtuigd, dat dit wel kan. Het vraagt inderdaad wel respect voor elkaar, wederzijdse zelfbeheersing, en niet minder gebed. Welk gebed? Of er geen kinderen mogen komen? Een vreemd gebed zou dat zijn. Maar toch wel een voorleggen van jullie ‘probleem’ aan de Heere.

Als je zorgt voor een financieel zeker uitgangspunt, hoeft het niet perse zo te zijn dat er de eerste twee jaar geen kinderen mogen komen. Maar een gezin vormen, wil ook niet zeggen, dat er binnen een jaar een kindje moet zijn. Er mag ook een periode zijn dat je aan elkaar went, aan het samen zijn. Al met al is ook het liefdesleven niet een zaak die buiten het gebed om gaat.

Ik zie in jullie situatie de noodzaak van het gebruik van de anticonceptiepil niet in. Het maakt je onafhankelijk van de Heere in dit opzicht. Het niet gebruiken leert ook rekening houden met elkaar. Een gezin moet je vormen, in overleg met de Heere en met elkaar. Met de pil wordt het wel erg planmatig. Wat geeft meer zekerheid voor jullie: Het gebruik van de pil of je afhankelijk weten van de Heere.

Ik wens je wijsheid van de Heere toe en afhankelijkheid van Hem.

Ds. J. van het Goor