Christelijke scholen mogen van het kabinet specifieke eisen blijven stellen aan hun personeel als dat voor de realisatie van de grondslag nodig is. Logisch, zou je zeggen. Eigenlijk zou daar helemaal geen kabinetsbesluit voor nodig hoeven zijn. Maar nee, dat ligt tegenwoordig anders. ‘Want met die selectieruimte ontzeg je mensen de toegang tot de arbeidsmarkt', roept Femke Halsema van GroenLinks. Alsof een vrijzinnig homoseksueel levende leerkracht zou willen solliciteren op een reformatorische school.
En wordt een PVV’er ook de toegang tot de arbeidsmarkt ontzegt als hij afgewezen wordt voor een functie bij GroenLinks? Nee, dat is gewoon geen passende werkkring voor die persoon.
Waarom dan toch al die ophef van GroenLinks, D66-er Boris van der Ham en het COC? Contrario suggereert intussen dat ‘keurig’ gedrag toch voldoende moet zijn om op een christelijke school te werken. Alsof je met uiterlijke schijn een grondslag en identiteit overeind kunt houden.
Irritant
Nee, deze reacties zijn niet vanuit de logica te verklaren. Kennelijk is de Bijbelse waarheid voor sommige groepen zo irritant dat die tegen elke gezonde redenering in ‘uitgeroeid’ moet worden. Alles wat aan onze verantwoordelijkheid tegenover de Schepper herinnert, lijkt uit het gezichtsveld te moeten verdwijnen.
Eeuwig Woord
Maar zelfs met een andere wetstekst zou de irritatie niet verdwenen zijn. God is immers een eeuwig God en zijn Woord houdt altijd stand. Hem redeneer je niet weg! De diepste oorzaak van dit verzet wordt heel treffend onthuld door Psalm 2. ‘De koningen van de aarde komen in verzet, de wereldmachten spannen samen tegen de HEER en zijn gezalfde: “Wij moeten hun juk afwerpen, ons van hun boeien bevrijden.”’
Als je pretendeert een Christelijke school te zijn, dan moet je dat ook nastreven. Op veel scholen staat er een prachtige visie in de schoolgids, maar in de praktijk komt er helemaal niks van terecht. Er wordt niet begonnen met gebed en het Bijbelverhaal schiet er door tijdgebrek nog wel eens bij in. Of leerkrachten interesseren zich er zelf niet zo voor: ik heb het allemaal in de praktijk gezien.
Dat vind ik een neerwaartse spiraal voor het Christelijk onderwijs.
Keurig gedrag alleen is absoluut niet voldoen om op een Christelijke school te werken (kies dan een openbare school!) en zeker niet wanneer de visie mij vertelt dat gewerkt wordt rondom Bijbelverhalen. Lees de visies er maar op na en kijk wat er in de praktijk van terecht komt. Dit heeft als oorzaak dat er tijdens sollicitaties niet of nauwelijks aandacht aan wordt besteed.
En waarom gebeurt dat niet? Ik denk dat de échte oorzaak van de verwatering van het christelijke onderwijs is, dat de papieren visie niet 'leeft'. Dat men het niet belangrijk vindt dat kinderen uit de Bijbel leren, omdat men God niet meer op de juiste waarde schat. En met 'men' bedoel ik dan méér dan alleen de groepsleerkracht: het bestuur, de directie, de MR, de ouders...
Waar zijn de betrokken ouders die de school daarop wijzen? Ligt het aan mij, of zijn die vaak opvallend afwezig? Wie bidt er nog dagelijks voor het christelijke onderwijs?
Een vergelijking die kant noch wal raakt. Alsof reformatorisch / christelijk Nederland gevrijwaard blijft van homo's...
Klopt wat je zegt, ik denk ook inderdaad dat de kern van het probleem daar zit.
Daar mogen wij best pastoraal mee omgaan en we hoeven ze neit te stigmatiseren.
